Bir Garip Anneler Günü

Bir vakitler, zihnim kavramları yerine oturtmaya çalışırdı. Sorardım, okurdum, anlamaya çalışırdım.

Ama bugün bu yaşımda şunu anlıyorum ki, bir şeyi gerçekten anlamak için yaşamak gerekiyormuş.

Deniz Gezmiş'in fikirleri uğruna asıldığı yaştayım. Fark etmek, farkında olmak zorundayım. Zorundayız.

O zamanın yani 70'lerin Türkiye'si ile 93 Temmuz'unun Türkiye'sini düşünürüm bazen. Yaşadığın toprak seni yakmamalı, yakıp zamanaşımına uğratmamalı. İsmin parklarda sokaklarda yer alırken, faillerin o sokaklarda parklarda dolaşmamalı.

Bugün anneler günü. Dün Reyhanlı'da yaşanan patlama sonucu sayısı şu an netleşmeyen sayıda  annenin canı  yanıyor.

Bedri Rahmi gelip oturuyor sanki karşıma. O malum şiirini okumaya başlıyor.
"Oğlum Mernuş,
Sen otobüsü kaçırmış bir milletin çocuğusun."

Bizim gibi coğrafyalarda ne Batısındır, ne Doğu. Tam bir Araf yani. İnsanlar ölür, biberler gaz olur yaş olup akar gözlerinden, hep bir şeyi koruman gerekir, kadınlar cinayetlerin ve şiddetin konusudur, din siyasetimizin ortasına oturtturulur, eleştiremezsin, kendi düşünceni ulu orta söyleyemezsin, hayatının değerini sorgular durursun... Çünkü yazanlar, araştıranlar bu uğurda ölmüşlerdir.

Bugün Anneler Günü. Bundan 1 yıl önce başka ama benzer sıkıntılarımız vardı. Bugün yine simsiyah bir hava var dışarıda.

Bir gün, dünyanın değişebildiğini  ve sevgili ülkemin annelerinin mutsuz uyanmayacağı günleri görebilecek miyiz? Kim bilir...

Yine de Anneler Gününüz Kutlu Olsun!