"Yol uzun, güzergah zorlu
ne demeliyim.."
Bunu sık sık tekrarlıyorum sana daha önceden söylemiş miydim Nazlı ?
Sen yazınca üzerimdeki tozu üfledim, sen sağ ol.
Uzun ve zorlu güzergahlar bizimdir kabul ama varabilecek miyiz o ufka ben hep bunu düşünür oldum. Değişiyoruz, değişeceğiz ve en nihayetinde değiştik.
Bir kalabalık güruhta biri bir sitem etti bize, unuttuklarımızı hatırladık.
Bu sana teşekkürdür; yollarını beraber arşınladığımız, tırnaklarımızı kopararak çıkış yolları aradığımız, korkuyorumlarıma hep metanetle yaklaşan, limonu halimi görünce ağzıyla koparan, arnavut kaldırımlara beraber izler bıraktığımız zarif kardeşim.
Güzel günlere inanıyoruz bazen. Güzel olan beraber inanabilmek değil midir zaten?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder